SÖZ
Âlim Düşerse Âlem Düşer
(bir çocuk)
|
“Âlim düşerse âlem düşer” sözü hangi hadise üzerine söylenmiştir?
Bir gün Ebû
Hanîfe Hazretleri çamurda yürüyen bir çocuğa rastlamıştı. Ona merhamet ve şefkatle tebessüm ederek:
“–Evlâdım, dikkat et de düşmeyesin!” dedi.
ÂLİM DÜŞERSE ÂLEM DÜŞER
Çocuk da, zekâ ve basîret parlayan gözleriyle İmâm’a döndü ve kendisinden beklenmeyecek olgunluktaki şu mukâbelede bulundu:
“–Ey İmâm! Asıl sen dikkat et ve düşmekten sakın! Çünkü âlimin düşmesi âlemin düşmesi demektir. Benim düşmem basittir, düşersem yalnız ben zarar görürüm. Fakat sizin ayağınız kayacak olursa, size tâbî olup peşinizden gidenlerin de ayakları kayar ve düşerler ki, bunların hepsini kaldırmak, oldukça zordur!..”
İmâm Ebû Hanîfe, bu sözden çok müteessir oldu ve sarsıldı. Artık o günden sonra, talebeleriyle birlikte tam bir ay müzâkere ettikten sonra ancak bir fetvâ verirdi. Talebelerine de şu nasihatte bulunurdu:
“Şâyet bir meselede size daha kuvvetli bir delil ulaşırsa, o hususta bana tâbî olmayınız. İslâm’da kemâlin alâmeti budur. Bana olan sevgi ve bağlılığınız da ancak bu şekilde ortaya çıkar...”[1]
Dipnot:
[1] Bkz. İbn-i Âbidin, Hâşiyetü İbni Âbidîn, Dımeşk 2000, I, 217-219.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, 12 Saadet Damlaları, Erkam Yayınları